Kaç Gecenin Gündüzüdür Bu Ayrılık?

Her gecenin bir sabahı olur diye diye avuttum kendimi,
Kaç gecenin gündüzüdür bu ayrılık?..
Küller içinde güller yetişmez...
Sadece sana değil tüm hayata kırgınlığım,
O gün sen gittin,ben gittim,her şey hayatımın bitişinin başlangıcı gibiydi artık...
Ve ben yine hayatın acımasızlığını düşünürken yine seni anımsadım,
Sen hayatı güzelleştiren ne varsa öldürdün!..
Zaman ayrılığı da geçmiyordu...Zaman ölümü ben geçiyordu...
Hayalini kurduğumuz,kurmadığımız her şey bir hayal kırıklığından ibaretti,
Ayrılık bir kalemin ucuna bağlı bir kelime olmuştu...
Ben ellerini tutarsam yanarız,
Sussam içimde tutarsam işte o vakit kanarız...
Bir ihtimal dahi kalmadı,ölüm çok yakındı bize...
Çıldırsam kurtuluş olur muydu?..
Ayrılığın prangasıydı kaderimiz,
Değiştim,çok değiştim,
Artık hiç bir şeyi halletmiyor umursamıyordum,
Benim için daha güzel günler yoktu.
Ben,eksik yaşadığım hayatın bi o kadar da acısını çektim!!!