Kaç Dua Ötemdesin.

Gel artık sevdiğim, kaç şiir ötemdesin?
Geceyi kana bulayan bu sessizlikte,
adının yankısı düşüyor duvarlarıma.
Bir özlem uğulduyor içimde,
göğsüme çarpıp geri dönen fırtınalar gibi.

Şimdi kim susturur bu asi rüzgârları?
Kim dizginler içimde şahlanan vakitsiz sancıları?
Sen yoksun ya, kelimeler de yetim artık,
her hecede kan kaybediyor cümlelerim.

Saçlarının gölgesine sığınsam,
suskunluğumdan vazgeçer mi gece?
Kendi kalbimi aşsam,
sana varır mı bu yaralı hece?

Gel artık sevdiğim,
kaç dua ötemdesin?

Gözlerim, sana varamayan yolların
kırık taşlarına takılıp düşüyor.
Yorgun bir bekleyişle sarıyorum zamanı,
sensizlikle mühürlenmiş her saat vuruyor içime.

Adını fısıldıyor gece,
karanlıkta yankılanan bir inilti gibi.
İçimde, gözlerinin mavisinden mahrum kalmış
bir deniz çırpınıyor,
dalgalar hasretinle kabarıyor.

Geleceksen, bir rüzgâr gibi
ansızın çal kapımı.
Kırık dökük ne varsa,
ellerinde filizlensin yeniden.
Yokluğunun küllerinden
bir bahar doğsun üzerimize.

Gel artık sevdiğim,
kaç nefes ötemdesin?

Günler usulca üstüme kapanıyor,
göğsümde bir hicran ağırlığı.
Yokluğunun kamburuyla yürüyorum,
adım adım eksiliyorum sensiz.

Bir mevsim daha eskittim beklerken,
ellerim üşüyor adını anarken.
Aynalarda silik bir yüz kaldı geriye,
gözlerinde kaybolmuş bir yolcu gibi.
Ve her gece, karanlığa tutunarak
sana varmaya çalışıyorum.

Gelsen, bir cümle kadar yakın olsan,
dilimin ucunda yarım kalmış.
Gelsen, kırılan her şiir tamam olsa,
dizeler öksüz kalmasa.

Gel artık sevdiğim,
kaç ömür ötemdesin?