Kaç Çocuk Kaç Şiiri - Yorumlar

Gözlerim dolu dolu bir solukta okudum şiiri...Madalyonun öteki yüzü..acı ama gerçek ne yazık ki.Yürekten tebrikler Hatice hanım..sevgilerimle

Belki 10 kere okudum bu şiiri her okuduğumda içim daha cok acıdı yandı böylesine duygu ve anlamlı şiir için seni kutluyorum ustat.mutluluklar seninle olsun yüreğine sağlık. ...YOLDAS..

Hatice Hanım bu şiirinize hangi duygularla yazdım bir bilebilseniz, yüreğim paramparça olarak, gözlerim buğulanarak ve bunların sadece bir şiir olmasını dileyerek. Ne yazık ki yaşamda mutluluktan çok acı var, yaşamın acı yüzünü o kadar çok gördüm ki, kötülüklerden kaçmak için çırpınan o çocukları yüreğimin en derininde hissettim. Kaçmak istersin, sıyrılmak tüm kötülüklerden ama inadına gelir seni bulur, yaşamın acı tokadını bir kez yediysen hep fırsat kollar ve bulduğu her fırsatta yapıştırır yüzüne tokadı. Sevgi ve saygılarımla. Çocuklar kötülüklerden kaçmak için değil mutluluğu yakalamak için koşsunlar

sanki birileri beni peşledi ben şiiri okurken...güzeldi...tebrikler

Sayın Şair,
Tüylerim diken diken olarak ve kalan aklımda dumura uğrayarak okudum şiirinizi, ezilen, yok edilen, yüreklerinde korkunç acılar ve yaralarla büyümek zorunda kalan evlatlarımız gözümün önünde canlandı.
Akıllanayım diyorum ama zor be zor...
Bu dünyada, insanlığını yitirmiş varlıkların var olduğu bir evrende akıllı yaşamak zor
Kutlarım

Kömür karası karanlıklarda kimbilir kaç çocuğun gözbebeklerini ve düşlerini karabasanlar istila etti?
Kimbilir kaç çocuk kötülüğün elleri arasında ezildi çığlık çığlığa.....
Ve..Kimbilir kaç iğrenç el yemyeşil fidanları söküp attı topraktan,acısı,korkusu yüreğinde kaç minik ayak uçurumun kenarına itildi?
Kolay olmadı bu şiirine düşüncelerimi aktarmak,kanım dondu sanki..
Sevgimle canım,öpüyorum insan yüreğinden.

Hızlanıyor gittikçe vuruşun sesi
Ayakları, küçücük ayakları
Yanıyor ince ince
Bakışları dehşet içinde
Savruluyor...
Düşlerin hiç olmadığı yere
Dökülüyor...
Arka arkaya sessizce

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!


Çocuklar güçsüzdür... büyük ayakların altında ezilirler... çaresizdirler...
İnsanlar acımasızsa... büyük yaratıklar acımasızsa... nereye kaçsınlar ki... başka bir dünya var mı yaşanılası...

Çocuk çaresizliğini okumak yüreğime sızı bıraktı...

Sevgilerimle

çocuklar ve çektikleri...

çektirdiklerimiz...

farklı bir pencereden etkileyici bir anlatımla...

Tutuyor soluğunu
Çığlıklar yumrulu
Yapışıyor boğazına
Kapatıyor...
Bütün pencerelerini
Yumrukları...
Bedeni...
Beyni... Taş gibi

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!

ve ne zamana kadar ...

saygılarımla kutluyorum...

yüreğiniz daim olsun...

Bir yaşanmışlık içinde, hançerisinden fırlamış uzun ince bir çığlık, bu şiir... hani kimileyin, uykunuzun tam ortasında bir karabasandasınızdır, kımıldıyamazsanız, kaçtığınızı sanırsınız ama olduğunuz yerde sayarsınız, kaçış yok... Yakalamıştır, kapkara ucube sizi bedenizin en hassas yerinden, sürünürsünüz ancak ter ve korku içinde uyanmakta bulursunuz çareyi... İşte Hatice hanım, bu şiiri okuduğumda, böylesi bir hisse kapıldım ve kendimi yavrunun yerine koydum, her okuduğumda bu güzel, duyarlı ve merhametle bezenmiş bu şiirinizi... Sevgilerimle esenlikler dilerim.

'Kaç çocuk kaç... Kaç!
Durma... Durma Kaç!

Nereye... Nasıl!

Kaç .çocuk kaçabildi umut bataklığından ve kaç çocuk fırladı yatayından dün gece korkusundan, uykusunda kaçı buldu şefkatı, kaçının üstüne indi tokat ki... DÜŞÜNEN VAR MI..

DUYARLI VE ÇOK ANLAMLI PAYLAŞIMINIZI KUTLARIM