Kabuslarım… 1 Şiiri - Mehmet Halil

Geçmişle gelecek arasına sıkışmışım, öyle dar bir alandayım ki, sonsuz zamanda, jilet kalınlığı kadar bile değil, gözle görülmeyecek kadar. Jiletin kalınlığı belki de mevcudiyetimin
milyon çarpı milyon karesi, çok sıkıştığım için fırlamışım dünyaya, ve öğünmeye çalışıyorum kendi kalınlığımla…

***

İnsanlık…

Yarı aydınlık dünya, yarı karanlık,
İçimin çoğu karartılmış, azı aydınlık
Genlerimi karartanlar mutlu mu?
Neden bana çok görürler mutluluğu?

***

Gözlerim açık, her şeyi görüyorum
Daha fazlasını görmek için de, gözlük takıyorum
İşsizler ve açlar,
Süngüler toplu katliamlar
Hafızama kaydediliyor gördüklerim
Ezberliyorum. Demek yaşam böyleymiş diyorum.

Ama neden kapalı diğer gözlerim?
Duygularım… yüreğim… düşüncelerim…
Sorgulamıyorum…
Taaaa ki,
Aynı sıkıntılar,
Beni kıskacına alıncaya kadar.
Ne kadar fakirmişim zekadan yana
Bundan değil mi, göremeyişim ileriyi?
Fakirlik fakirliği çekiyor,
Paranın parayı çektiği gibi…