Kabus
Yine sensiz
Kıyılarını yıkarak büyüyor
İçimdeki fırtına.
Nasılda kanıyor nisan yağmurları
Çoğaltırken toprak yaşamı
Gözlerimde nemi saklı
Sensizliğe bakışların
Yanaklarımda-
en son dökülen yağmur lekeleri-
hala gelip senin silmeni bekliyor.
Ne zaman adın düşse dilime
Yeniden çoğalmaya başlar-
içimdeki sevgi rüzgarı.
Tenimi ürperten-
ılık dokunuşunu duyumsarım -
yelin esintisinden.
Uyanırım sen yoksun
Gayrı kabusum olur sensiz yaşam…
Kayıt Tarihi : 18.4.2006 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!