Kabus Şiiri - Zafercan Öztürk

Soğuk, yalnız geçen bir kabus daha,
Tüm korkularım çevremi aç kurt gibi sarmış,
Hayallerim ise ilk otobüsle uzaklaşmışlardı.
Artmaya devam eden şiddetli işkenceler,
Yine çok fazla canımı acıtıyordu,
Ve de kaçacak yerimde yoktu,
Alışmıştım oysa ki seninle birlikte,
Tatlı gelen nice acılar yaşamaya.
Fakat sen şimdi uzaklardasın,
Hem de çok uzaklarda,
Gel desem gelemezsin,
Ben gelmeye çalışsam beceremem.
Zaten gelsem de ister misin beni yanında?
Çepeçevre sarar mısın beni sıcacık,
Yürek ısıtan kocaman kollarınla?
Cevap vermene gerek yok sevdiğim,
Bilirim gelemezsin, sevemezsin.
Ben seni, beni sev diye de sevmedim ki!
Yüzünü görsem, sesini duysam yeter bana.
Sen yorulma sevdiğim,
Bahçemizdeki güller solmasın,
Sen geldiğinde eski baharlar tekrar yaşansın diye,
Ben hep buradayım, ben hep,
Senin beni bıraktığın o sevgi dolu kutudayım.