Kaburga Yarası Şiiri - Fethiye Canğaz

Başım düşüyor, düşüyor öne bir hiçlikte
Eski yaralar kanar oluyor özledikçe
Şarkının sesini kısıyorum ama ardımda fısıldıyor sanki
Durma öyle yaralı,
Sen diyorum, kaburgamın ağrısı
Öyle felaket, öyle fedakar, oluk oluk kanlı
Başımı koyduğum o omuz yok oluyor zihnimde
Başım düşüyor, düşüyor öne bir hiçlikte
Kan kaybetmişim kaburgamdan sanki
Zihnim bulanık,dilim pelte
Çekiliyor ruhum başımın düştüğü yere
Sanki ihtilal yerindeyim, huzursuzum, kafam karışık
Zihnimde tilkiler, kargaşayla barışık
Kanıyorum oluk oluk, kaburgamın ağrısı
Dinmiyor, dinmiyor bu acı sefaletin yüz karası
Bu gözyaşları ne demek, sanki yüzlercesi zihnimde
Durmaksızın akıyor,akıyor yaramdan hallice
Bir çığlık peyda oluyor ama sessizlik hala dilimde
Başım düşüyor, düşüyor öne bir hiçlikte
Söyle, söyle diyorum nedenlere yandım
Ben gittim ama sözlerim hep vardı
Artık sen git, gitsin kaburga ağrım
Artık bitsin ıstırabım, acım yaşımdan aşkın
Kahroluşlar doyurmuyor artık ensemdeki şeytanı
Soluğu hep dibimde kamçılıyor yaramı
Gölgem gibi hatırlatıp duruyor yetmezmiş gibi kahrımı
Başım düşüyor, düşüyor öne bir hiçlikte
Ormanın derinlikleri yeter ağıtlarımla bize
Şimdi sanki kan kaybediyorum, neredeyse bayılacağım
Bilincim arafta kalmış, uyanamıyor
Ama hep korkardı düşmekten
Çocukluğum elimi sıkı sıkı kavramış, uçuşuyor, saçları ketenden
Acı içindeyim,zihnim bulanık, sözler karışık
Tilkiler acı içinde, sanki hüzünle barışık
Yaram kanıyor, yanıyor, kaburga ağrım