Kabulümdür Başıma Gelenler

Kabul;
Aklım başımda değildi.
Yanacağımı bile bile,
Ateşten uzak duramadım.
Kabul;
Kalbim söz dinlemedi.
Kırk defa kovsan da,
Kapından öteye gidemedi.
Peki ya sen...
Sen benim gibi değildin.
Ne aşık, ne de cahildin.
O halde yakmasan olmaz mıydı?
Hadi yaktın...
En azından yüzüme gülsen,
Yaram şifa bulmaz mıydı?
***
Kabul;
Ben kimsesizdim.
Sensizken hem yalnız,
Hem de çaresizdim.
Kabul;
Kokunu duymadan,
Nefes bile alamıyor,
Senden ayrı kalamıyordum.
Peki ya sen...
Sen böyle zayıf değildin.
Ne aşık, ne de cahildin.
O halde gitsen olmaz mıydı?
Hadi kaldın...
En azından sevsen,
Yaram şifa bulmaz mıydı?
***
Artık olan oldu ne diyeyim;
Yaşananlara çare var mıydı,
Yoksa yok muydu ne bileyim.
Tek bildiğim var ki;
Sen beni sevemezdin,
Ben senden geçemezdim.
Sen bana gelemezdin,
Ben senden gidemezdim.
Sen bana gülemezdin,
Ben sensiz gülemezdim.
Bu yüzden kabulümdür başıma gelenler.
Çünkü sen bu yaraya merhem olamazdın.
Bense başka yerde şifa bulamazdım.