Kabullenmek Şiiri - Yusuf Maral

Kabullenmek nedir bilir misin ?
Sen hiç Bir gece yarısı öksüz kaldın mı?
Tarifi mümkün olmayan bir acıyla
Sesin kısılana kadar ağladın mı ?
Ellerin, parmak uçların, kanadı mı ?
Bir sabah uyandığında,
Kırılan saçların
tel tel düştü mü yüzüne ?
Kaybettiğin bir sen var aynalarda
Hiç geçip karşına sordun mu ?
Bu yüz, bu gözler, bu eller kimin
Hüzün yüklü bir bulut gelip
Islattı mı hiç yanağını ?
Onca kalabalıklar içinde
Hiç yapayalnız kaldın mı ?

Kabullenmek nedir ben bilirim
Hic tövbe edemediğim günahlarım,
Kabul olmayacak dualarım var benim
Boğazıma takılıp konuşamadıklarım,
Susup,içime attıklarım var benim.
Zararım dokunmasın diye,
Ziyan olduklarım var benim.
Edebime bağışladım küfrümü
Uslu bir çocuğum artık
Kırmıyorum oyuncaklarımı
Ve hiç kimseyle oynamıyorum
Vazgeçtim heveslerimden
Hırslarımdan,
haklı haksız sebeplerimden...

Saramadığım yaralarıma,
Sarılamadığım kollara
Niyetlenip gidemediğim yollara
İçime gömdüğüm sevdalarıma
Kırılmıyorum, küsmüyorum.
Bütün acılarıma tebessüm edip gülüyorum.
Eyvallah'tan öteye sitemim yok kimseye
Uçurumlarım, inmiyor düzlüklere
Körüm,sağırım,dilsizim
Yalanlara,doğrulara,gerçeklere
Camdan bir vazo gibi paramparçayım.
Un ufak dağıldım,Tuzla buz gibiyim
Savaşmıyorum artik hayatla,
Kabullendim,
Kabullendim...