Kabullenmek Şiiri - İzzet Akın Tütüncüler

yıllar sonra bugün anlayabiliyorum
hatta anlamaktan öte kabulleniyorum
yaşadıklarımızı
ne midir farkı anlamak ve kabullenmenin?
sincap ellerinin arasından düşürdüğü palamuta
bakarken kaybettiğini anlıyorsa aşkı
meşe düşen palamutla beraber aşkın hiç olmadığını anlar
anlamakta derin bir çaresizlik vardır
yağmurun altında ıslanmak ve evde kurulanmak "anlamaktır"
kabullenmekse günlerce o ıslak elbiselerin içinde uyumaktır
ne miydi farkı?
düşle gerçek bir yandaysa dünya bir yandaydı sen bir yandaydın şiir de en benden taraftaydı
dört başı mamur yalnızlığımı meşenin yaprağının düşmesini izlediği gibi izlemiştim
değer miydi? o bambaşka bir konu
gözlerinin içinde şiire dair bir anlam aramak yerine
odam kireç tutmuyor türküsündeki net anlamlardan ilerlemeliydim
pişman mıyım o da ayrı konu
öyle bembeyaz gördüğünüz hediyelik eşyalık kayalar ve taşlar
kaç bin yıllık sancısı ve lavlarında kendini yaktığı acılarıdır dünyanın haberin var mı?
öyle kolay yazılmadı bunlar
keyifle okunduğu kadar
güzel bir şarkı dinledim mi ya da bir şiir okuyunca
"tanrım kimseye bu acıları yaşatma "derim ben ama hep de bana yaşatır
kaç bin yıllık hüznünü alevli kayalar olarak akıtmışsa o koca dağ
işte bu da öyle yavaş yavaş olmuştu
memnun muyum? konumuz o değil
ama alüvyonlarla binlerce yılda içimdeki denizi yok ettiğin doğrudur
şimdi insanların gelip şiirlerimi okumak için oturduğu bir sahil şeridi oldu burası
güzel mi oldu? Bunu bu  kalbin yerlilerine sormak lazım
bana hurdalarını getirirdin öyle teneke tavalara mandal veren biri değildim ben
ağır aşk işçisiydim büyük yıkıntılarını yok ettiğin umutlarını içindeki hurdalıkları
parlak metaller janjanlı mutluluklar yapıp geri veriyordum sana
sense bana bir hobi bahçesi muamelesi yapıyordun
Akıncık birlik dolmuşları getirip götürüyordu şantiyelerdeki ırgatları
arkalarında "Acırsan acınacak hale gelirsin" yazan servis araçlarında
bir gün fabrika yolunda "senden gelecek her hale razıyım" yazan kamyonla çarpıştılar
çok kötüydü kaza çok 
öldüm mü? bu başka bir şiirin konusu
ama kesinlikle iş kazasıydı olan
her mimiğine her gülüşüne
"şoför sizi göremez ölü bölgesindesiniz" yazılmamıştı
her yanına 25 metreden fazla yaklaşmayın yazılmamıştı
işin kötüsü bu konulara ben bakıyordum
ve kaza geçiren bütün tecrübeli adamlar gibi
"bana bişey olmaz mantığında" yanılıyordum
bana neler oldu?
bu da şiirin değil  epikrizin konusu