Kabuk Şiiri - Burçin Çelik

Duyguların gülüşümü yine teğet geçtiği bir yerden yazıyorum
Şimdi buraya bir kaç cümle koyacağım
Bir gün gelip okursun diye
Okumazsan da ziyanı yok, burda dursun.

Seni seviyor olmak bileklerimi kesen bir şeydi
Sesini duymadan yapamadığım günlerden, Sesine hasret yaşamak sırtıma giren bin bir bıçak.
Bakma özlemekten bahsederken bıçak dediğime
Sen kadar keskin olmadı hiç bir şey bu hayatta
Özlemin bile.

Sen bir gecede evimi başıma yıkmıştın da ben enkazında oturup sigara içmiştim
Sen benden aldıklarını bir ömür versen yerine geri koyamazsın
Senin uğruna harcadığım hiç bir hissi telafi edemezsin
Haykırmış olsam duymazsın
Çağırmış olsam gelmezsin
Sen bir insanı yürekten sevemezsin.

Sen olmayınca devam ediyormuş hayat da
Kırk yerimi kırık bıraksan da durmalıymışım ayakta
Zaten biz seninle aynı acıları tatmadık hiç
Seni güldüren her şey beni mutlaka ağlattı
Sana şarkı olanlar bana hep ağıttı
Gücüne güç kattıkların beni çürüttü
Seni yaşatan her ne varsa beni öldürdü

Bir gün karşıma çıkarsan eğer sormak isterim
Elimi, şayet bir kalbin varsa oraya koymak
Koca dünyayı sığdırdın da şuraya bir bana mı yer yoktu orda demek isterim
Gözlerimi kapasalar bile bulurdum ben seni
Şimdi kaç şişenin dibi geldiğinde yanına varılır bilmiyorum.

Cesedin solumda çürüdü
Ben onu gömmeye kıyamadım
Sana kıyamamak ağrısı beni zehirledi
Bunca cümleye rağmen üzülme yine de
Bir gün tüm bunlar geçecek
Biz seninle tüm şehri tutuşturup yan yana sigara içeceğiz
Bütün bu olanlara rağmen
Yolunu yolumla, solunu solumla kesiştiren kadere bin öpücük…

Burçin Çelik