Kabuk Şiiri - Bülent Öntaş

Soğuk şehirlerden gelir göçümüz
ırak köylerden
kasketimin altında insana dair sıcacık şeyler
ve sen
Nazım'ın elmasının sevdiği
kalın duvarlı
kırmızı kabuklu hüzün kokan evlerden duyulan sesim
işte
bu bizim
yazılamayan hikayemizdir sevgili...

Her an yaşamın merkezinde değiliz elbette
ama kenarında kıyısında da olmadık
herhangi bir vakitte
sol yanımıza
olağandışı ve haince bir yerçekimi vurursa eğer
isyana teşvikten müebbet de giyeriz birlikte
sevdaya dair
işte
bu bizim
onulmaz kederimizdir sevgili...

Masmavi göğün altında
alın teri düşerken yeryüzüne emeğin
tarlalardan fabrikalara sabahın sahibi bizler
sömürgen günden hakkımızı alacağız elbette
mintanımda teninin kokusu
ve hayat bizi bize anlatacaktır keyifle
işte
bu bizim
tarihe notumuzdur sevgili...

Sevgili, ey sevgili
şimdi sarılacağız hayata sıkı sıkıya
kızıl bir güneşin altında kır çiçekleri açacak
eskidendir hüznüm
sıradağlar yeşile küsmeyecektir asla
çocuk gülüşleri düşler sokağında ve kırmızı karanfiller
işte
bu bizim
sonsuz sevdamızdır sevgili...

Bülent Öntaş
02.02.2024 - İstanbul