Kabuk
Bir kabuk bu, çetin ve mukavemeti yüksek bir zindan
İçinde binlerce işkence barındıran, yavaş yavaş öldürmeye teşebbüs eden cani ruhların kabuğu
Işık yok, güneş yok, ses yok.
Ama var, hepsi var, var işte o kadar.
Sanki bitecek hissi, sanki ... Sonu ölüm korkusundan acı, sonu dilim dilim parçalanmaktan acı.
Acı nedir biliyor musun? Acı göreceli, acı her gönül için dirhem farkı.
Benim acım, nefes almak mücadelesi.
Her şeyin az bulunduğu ama az bulunmadığı bu hayatta mahrum kalınmışçasına yaşatılması,
Benim kabuğum burası. O kabuk her geçen gün kalınlaşıyor, her geçen gün biraz daha daralıyor, her santimi öylesine değerli ki, öylesine özel ki... Her gün biraz daha kayboluyorum, biraz daha, biraz daha sessizliğe gömülüyorum.
Oysa dünya güzel, mavi huzur, hayat hürriyet içeren bir meskendi.
Uğur Erden
Kayıt Tarihi : 19.2.2022 21:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!