Kabuk Şiiri - Yıldırım Kırlılar

KABUK
Esmer yüzünde gizli bir hüzün
Gözlerime çarpıp geçiyor
Yer etmiş yüreğinde sevgim
Hâlâ eskisi gibi duruyor
Öylece Geçip gittin yanımdan
Ardından bakakaldım
Ne kocandan çekindin
Ne utandın çocuklarından
Dönüp yüzüme baktın
Yirmi saniye sürdü tamtamına
Ben bu zaman zarfında
bir ömür saydım
kalkmıştı kabuğu
kanamıştı yara
çok şey yakaladım
kalbinden dökülen kanda
utandın eğdin başını
belliki çok pişmandın
bir haramzadeye değiştiğin için
o ölümsüz aşkını
adı üstünde yüce adalet
kimsenin ettiği
kimseye kâr kalmıyor
ALLAH affetsede
kul affetsede
insan kendini affetmiyor
kimseye acımam
pişmana acıdığım kadar
benim ölümüm bir kere
seninki sonsuza kadar
döküldü acın avuçlarından
önce çocukların döndü köşeyi
sonra şişko kocan
son bir kez baktım yüzüne
başın eğik
gözlerin ezik
baştan aşağı sinik
o sevdiğim kadın
şimdi koca bir yalan.
YILDIRIM KIRLILAR.06.02.2019