Kabuğuna Sarılanlar Şiiri - Gökdeniz Sağlam

Dış kabuğa aldanmış herkes kime sorsan der önemli olan iç güzellik, lafla peşkeş!
Söyle bana yüzün fazlaca mı sevildi? Başkalarına gaye bulursun uğruna geçici heves...
Demek isterdim ona bakmalısın benim gözümle, istesem de önce kendinle yüzleş.

Suçlamam seni istesen de sığdıramazsın hislerimi, yüreğin dar ise benliğine batar,
Altı boş yüreksiz sözlerin gocundurmaz beni çelik halattan aşkıma bir düğüm katar.
Ölmeden gömüleceksin yüzün soldu mu, işte o an boşa gitmiş hatıralar seni zorlar...

Tanrı vermese gözlerini nasıl seçerdin eşini dostunu? Bu inceyi anlayasın ki yaşayasın.
Gözünün gördüğüyle tuttun yakınını, işte bundandır bir ömür kendinden kaçacaksın!
Varsın görmeyeyim mürekkebim akar yoluna, yazdıkların ardına kalırsa hâlâ hayattasın...

Bu yüreğimle katilime sarılırım ne olursa olsun, sonunda o da bir meleğe dönüşecek,
Yüreğimde korkuya yer yok sevgi damarlarıma taşmış, istifra etsem güller dökülecek...
Aşklar ölümsüz ilhamı havada süzülecek, ordan geçmekte olan birileri gülümseyecek.

Kabuğa sarılanlar sonbahar gelince hüzünle doldu, aşka tapan kimseler bahtiyar oldu,
Sığamadınız bir türlü aldığınız koca aynalara, farketmediniz içinizde düşmanınız doğdu...
Vaktiniz geldi geçiyor dalaverenizden hiçbiriniz farketmedi, hırslarınız hayatınızı yuttu!