Kabuğuma çekiliyorum

Çöle döndü yokluğunda gül bahçem
Sensiz zamanın içinde kayboldum
Oysa hem gündüzümdun hem gecem
Sensiz kalabalığın içinde yalnız kaldım

Kurudum kırıldım koptum dalımdan
Sensiz ne bir avuç toprak ne cansuyu
Değişmiyor yazılanlar silinmiyor alından
Sensiz çaresiz suskun ve yapayanlizim

Canımdan can gitti ömrümden ömür
Sensiz anlamını yitirmiş şiir gibiyim
Gel al bu sevgini içimden süpür
Sensiz kanadi kırılmış bir kuş gibiyim

Yılmadım vazgeçmedim ama tukeniyorum
Göz pinarlarim kurudu artık aglayamiyorum
Al kalemim sende kalsın bu son olsun diyorum
Yokluğunla başbaşa kabuğuma çekiliyorum