Kabrin Çiçeği Şiiri - Şair Zegan

Şans vermedi çiçek.
Sevmiyor çıktı fal.
Gönül nasıl bilecek,
Nasıl vazgeçecek?

Olmayacak dedi çiçek.
Ayrılalım dedi bilerek.
Beni böyle üzdü giderek.
Hiç düşünmedi o bitecek.

Benimle gelemezmiş çiçek.
Geçemezmiş çemberden.
Ona hor davranmış felek.
Uzakmış yol, gitmeye ne gerek?

Bana hoş konuşurdu çiçek.
Hoş bakardı gülümseyerek.
Nasıl ayrılırlar severek?
Kahrolsam da gelmeyecek.

Nasıl büyür bir çiçek?
Güzel renkleriyle nasıl açar?
Biliyorum elbet, toprağı gerek.
Kökünü bana unutturdu çiçek.

Benim gönlüme yara çiçek.
Toprağından ayrılamaz tek.
İstemez kimseyi sevmek.
Şimdi bu da şans mı demek?

Şair Zegan