Kabirmiş gerçek.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Dünya bir tuzaktı kimler kanmadı?
Gel gör ki nihâyet kabirmiş gerçek;
Makam, mal, şân diye nice yanmadı,
Anladı emânet, kabirmiş gerçek..

Yemedi içmedi yığdıkça yığdı,
Kör oldu akıllar, o ânda sığdı,
Mirasçılar hasım, sebebi kığdı,
Bitirdi uhuvvet kabirmiş gerçek..

Hiç hesapta yoktu, nasıl ölüştü?
Ne tez geçti hangi ara gülüştü?
Sırma kaftanlardan kefene düştü,
Ne yapsın vâriyet, kabirmiş gerçek..

Süslü gelin gibi gönüller çaldı,
Bu yalancı dünya kimlere kaldı?
Nefisler için duy sâdece yaldı,
Sevgisi dalâlet kabirmiş gerçek..

Misâfirdik oysa belli bir müddet,
Uyduk nefislere gösterdik hiddet,
Sonra arar olduk nedense medet?
Hâlimiz cehâlet, kabirmiş gerçek..

Dünya değil mi mal evlât yarışı?
Yurdun nereymiş gör toprak sarışı,
Bırak gayrı nefsin ile barışı,
Kopacak kıyâmet kabirmiş gerçek..

Söyle nerde gülüp oynayan dilber?
Daralıyor günden güne bil çember,
Açmış kollarını bekliyor makber,
Olacak katiyet, kabirmiş gerçek..

Dünya hayatı hep oyun, eğlence,
Nefsine uyarsan olur işkence,
Ahret yollarında farzet dinlence,
Kim demiş rivâyet kabirmiş gerçek..

Hakk'tan başka hani dostla sevgili?
Tefekkür ederek çıkar tahlili,
O gün kimsenin hiç geçmez torpili,
Allah'ım hidâyet, kabirmiş gerçek..

İster bir yıl yaşa ister yüz sene,
Azrâil çıkmaz mı karşına gene?
İbret almıyorsan Adem git dene,
Birazcık ferâset kabirmiş gerçek...