Kabir Şemsiyesi Şiiri - Hüseyin Başaoğlu

Kabrin üstünde bir mantar biter.
Yavaşça çıkar toprağı iter.
Kabirden yükselen bir râyihâ
Buram buram kokar, ölüm tüter....

Yeşiller susar,eğer başını
Selviler ağlar,döker yaşını
Bilmem görmüş mü, elli yaşını
Bugün okudum kabir taşını..

Beklediği şey sadece dua
Ziyaretçi bayramdan bayrama
Ne beklesin ki orada daha
Hediyesi ancak bir Fâtihâ.

Yiyip içecek,hep güleceksin
Yatak sert,şikayet edeceksin
Havalar soğuk,üşüyeceksin
Toprağa düşecek,öleceksin

Mantar bitecek kabrin üstünde
Hâtıra kabir taşı süsünde
Unutulacak bellek sisinde
Altıda insan yerin üstüde.

Gökten bir damla yağmur düşecek
Çam yaprakları kabri örtecek
Saklanacak onda börtü böcek
Unutma sıra sana gelecek..

Her kabristana uğradığında
Gece köpekler uluduğunda
Güneş gidip ay parladığında
Ruh dua bekler,son durağında.

Çoğumuz bu gerçeği unuttu
Haram helal yok, herşeyi yuttu
Halbuki gün az,ihtiras puttu
Ölüm geldi yakamızdan tuttu.

Burası son durak,ses yok burda
Bedenler hep yem,böceğe kurda
Farkındamısın hayat son turda
Kabristana bak bir kere dur da.