Kabir Azabı Şiiri - Ahmet Akar

Çok yerde duyarsınız “Kabir azabı” diye,

Gelin bugün onu işleyelim sizinle.

Önce bilgilerimizi anımsayalım insanın,

Özelliklerimiz neymiş görelim bu varlığın.

Bir bilincimiz vardır, kimliğimiz, nefsimiz,

Bir de vehmimiz vardır, düşüncemiz hayalimiz.

Duyularımızla aldığımız etkilenimleri,

Bu vasıta ile yaşarız hislerimizi,

Kimi zaman sevinç, çok kez de acı,

Doğruyu bulmak, hazırlanmaktır ilacı.

Bedenin değil hisler, ruhun karakteridir,

Beden bunun için sadece bir alettir.

Ölünce beden, ruh serbest kalır,

Bilinç ve vehmini de yanında taşır.

Bu nedenle hissedilir ölmüşse bile,

Acıyı sürekli hisseder bilincinde.

Mesela görmüştür, gömüldüğünü mezara,

Kabullenemez, yalvarır yakınlarına.

Duyuramaz sesini, eşine dostuna.

Görecektir orada her iki alemi,

Uykuya dalacaktır, aynen rüyadaki gibi.

Artık dünya ile ilişkisi bitmiştir,

Hissedilenler, bilinçvehimenerjidir.

Bilinçli enerji, yani irade edilen ne ise,

Yaratır varmış gibi, gösterir size.

Hani deriz ya çoğu zaman,

Allah’tan gelip Allah’a gidecektir insan,

Hazırlanmak yerine oyalanırsa dünyada,

O kadar çok uzak kalmıştır kendi aslına.

Allah’a inanıp kullanmışsa aklını,

Nasihat dinler, okur kitabını.

Kendi nefsi bilecek orada asıl gerçekleri,

O zaman anlayacak yanlış bildikleri.

Pişmanlıkla, acıyla içi yanacaktır,

İstisnasız her insan bunu yaşayacaktır.

Hazırlamışsan kendini bu olacaklara,

Hiç korkma zahmet çekmezsin uyuma.

Cehennem olacaktır. pişmanların kabri,

Cennet olacaktır hazırlamışsa kendini.

Allah herkese hidayet etsin,

Böylece kabrini cennet eylesin.

Bilmek isteyen Kur’an, Hadis okusun,

İnşallah her şey gönlünüzce olsun.

Ahmet Akar (15.09.2009)