Malûlen emekli
Adımlarım yankılanır bomboş sokaklarda,
Hüzünlü bir rüzgâr eser, şarkımızı fısıldar.
Her sokakta bir hatıra canlanır aklımda,
Sensiz sessiz gecede koca şehir bana dar.
Sen beni canından daha çok severken,
Derdime dermandır bu güzel yüzün,
Tatlı gülüşünle, aydınlanır her yanım.
Bir başka güzeldir, senle her anım,
Sen yokken yanımda, içimde hüzün.
Şimdi her şey tamam, her şey yerinde,
Bir bahar sabahı soldu tüm güller,
Sensiz geçen zaman üşütür içimi.
Dertli yüreğim her gün seni özler,
Ne bahar ne de yaz ısıtır tenimi.
Gözümden yaşlar akar damla damla,
Anlatacak güzel sözler vardı dilimde,
Ama sustum, söylemedim, kaldı öyle.
Sözünü tutmadın, kabahat sende,
Sen beni terk ettin, düştüm dilden dile.
Gittiğinden beri içimdeki ağrı,
Hadi git gideceksen, beni düşünme,
Ben zaten alıştım terk edilmeye.
Bu aşkın ateşi söner, sen dert etme,
Zamanla bir avuç kül kalır geriye.
Artık ellerin, gözlerin, bana yabancı,
Ben kendimde değilim
Dört bir yanım virane
Sebep sensin sevgilim
Oldum deli divane
Yıkılmaz bir çınardım
Bu gece uyku tutmadı, efkâr bastı beni
Hayalin hiç gitmedi gözümün önünde
Durur sanki zaman, düşündükçe seni
Günlerdir sensizim, yalnızlık içinde
Sensiz bu şehir bomboş, ışıklar solgun
Bu ıssız sokaklarda esen rüzgârın sesi,
Hüzünlü bir şarkı gibi, ruhuma değer.
Yokluğun içimde kırık bir cam parçası,
Saplanır yüreğime, kavuşmazsak eğer.
Hatıralar canlandı bir bir gözümde;
Sensiz bir kış gecesi, kar yağıyor sessizce,
Tüm şehir uyurken, uyku girmiyor gözüme,
Ve bu gece, seni düşünüyorum sadece…
Yine yalnızım, yine ağlıyorum kendime.
Sensiz geçen her dakika, ızdıraptır bana
Sessizliğe gömüldü yaralı kalbim,
Yaşlı ve yorgun ruhum aşka yenildi.
Sayende yüzüm gülmüyor benim,
Sonunda sen oldun bu aşkın galibi.
Kara gözlüm sana bir çift sözüm var;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!