Kabadayı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Sur dibinde yatar belalı oğlan.
Onun soyadıdır her hale isyan.
Sevdiğinden ayrı gülermi insan,
İsyan bayrağının Delal-ı oğlan

Sevdası aşikar hiç mihneti yok,
Bazı gün aç gezer bazısında tok,
Gel.. Dertli başını harabene sok.
Her gece düşünür Helal-i oğlan.

Ali Paşa, Hançepek, ara sokaklar…
Bazen kurtulsa da polis yakalar,
Topuğuna basar, yüzde façalar
Diyarbekirde gezer Cefa-li oğlan.

Vurup kırsa bile bu ona bir ar,
Kan damlar yaradan, sevdiği sarar.
Bin bir akrabası bu hali sorar.
Her dem bir yerinden Yara-li oğlan.

Kahveden kahveye gezinip durur.
Yan bakan oldumu tokadı vurur,
Bazı gün beladan uzakta durur,
Oturup kalkması Saray-lı oğlan.

Fakire koşturur, mazlumu kollar.
Yolda garip görse, gözleri dolar.
Fakir fukaraya elbise yollar,
Konuya komşuya Vefa-lı oğlan

Ulu Camiinin geniş avlusu,
Namaza durunca coşar duygusu,
Yapıp ettiğinden, günah korkusu,
Tövbe kapısında Karar-lı oğlan,
Saray kapısının kral-ı oğlan.
Diyarıbekir dir sevdası oğlan