Böyle roman mı yazardım hiç?
Daha doğrusu hiç roman mı yazdım?
Neler yaptırıyor bu aşk insana?
Neden bu tatlı hüzün?
Yorulmuş sanki yüzün.
Bir insan bu kadar mı büyür,
İki yılda çocuk, adam mı olur?
Anılardan bir kalkanda gibisin,
Siyah, boş bir gecede başladı bu tutku.
Kaygu parıltısı ile gördük birbirimizi.
Birleştirirken, kenetlerken ellerimizi,
Fark ettik, dünyamızı aydınlatan sevda.
Sanki dert denizinden çıktım o gün,
Hep mi gece gibisin;
Tatlı, hafif soğuk ve bazan yağışlı?
Hep mi böylesin;
Yüksekte, duygulu ve yaşam kadar hızlı?
İstanbul kokuyorsun biraz tuzlu, biraz yeni
Cenaze marşı inletiyor Ankara sokaklarını
Askerler rap rap vuruyor botlarını
Ata’nın al kefenli bedeni geçiyor heybetle
Bir halk hürmetle uğurluyor babasını
Sanki günler bir daha doğmayacak
Çiçekli kırlardan elleri var,
Karlı dağlardan omuzları var,
Lacivert geceden gözleri var,
Bakışları güneş güneş, anlatmaya ne hacet?
Titreyen parmakları bembeyaz,
Siyah bir gömlek, yıldızlı bir geceyim bazen,
Ay’ın güzelliği Güneş’i kıskandırırken…
Ben seni düşünüyorum…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!