Adanada doğdum burda büyüdüm umarım istediğim mesleğe ulaşırım her neyse asıl beni şimdiki ben yapan yere geleyim orta okulda depresyon teşhisi kondu bende gariptir çok kötü hissettiğim zamanlarda kitap okumaya başladım o zamanlarda daha oğuz atayın yazdıklarıyla tanışmamıştım evde gezinirken kırmızı bir kitap gördüm dikkatimi çekti tutunamayanlardı gördüğüm o kitap 740 sayfa mı ne onla okuma hevesi geldi aslında hayatı anlamlandırma kendimi anlama ve tanıma gibi şeylere merak sardım oğuz atayın bütün kitaplarını okudum ve onu anlamaya çalıştı ...
Bir gök çöktü başıma, sen bakarken,
Gözlerinde ince ince bulut,
Bir nefesinle yandım, küllendim,
İnan ki, bir sözünle belki ölmezdim.
Dudaklarımda yarım kalmış heceler,
Sen mi beni yaktın, yoksa
Ben mi sende küle döndüm?
Alev alev bir yangındı gözlerin,
İçimdeki korları harlayan.
Ellerin dokunduğunda zaman durdu,
Bir oda, karanlık, solgun bir ışık,
Yorgun bir adam, bitkin, aç, susuz.
Ömrü tükenmiş, gölgesi silik,
Kalemi titriyor, ruhu umutsuz.
Kağıt beyaz, soğuk bir mezar,
Ben yalnız bir adamım,
Gölgeme bile küskün,
Sokaklar taşırken ayak izlerini,
Ben unuturum yolumu,
Kendimi bırakıp geri dönmüşüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!