Kaan İnce Şiirleri - Şair Kaan İnce

1.
zaman

son hecesi kırılır gecenin, ürperti veren yalnızlığın tüm renkle-
riyle; şaşkın bir sen, sessizlik kadar ince; gözlerde boğulan
hıçkırık. karanlık yürür ağır ağır, uçuşur kalbimde sevgiden yana

Arka bahçesinde gönlümün
Döner durur kara gündüz
Aynada yansıyan yalnızlığın
Yaza üşüşen gözleri düz

Ve ben yine aynanın odağı

Suya gömdük yıldırım ayetlerini
ayışığında boğulan gecenin
Sararmış saatler durduğunda
eşit aralıklarla dizilmiş fenerlerde
buruk gözlerin kadar serüvencidir
düşakıntısında martı kahveleri an an

Çırılçıplakken içinde yaşamın
acılar giydirildi üzerine
aşka elendin
sana dağlar yakışır
Salıver ellerinden maviyi kelepçeliyken
her yerinden geceye

Çiy doladım kasnağına gecenin. Işıksızlığın hep
yoksul yalnızlıklara çıkması doğurur o rüzgârı.
Giz dizilmiş çardaklar incir kokulu, çiçek hattı
gözlerine doğru. Kokunda korku. Kafka; mürekkebini
içtiğim mevsimsiz aşk. Ölümün önünde yayılan;
çıbanı yüzümün. Devrik yürek savunması ömrüm.

katlanır üstüne yalnızlık
denizlerin biricik çocuğumun
hüzün sahibi
ölümün asit serpintisiyle
saçlarında çırılçıplak acı
ıpıslak hissedilen

hüznün damlalarıdır sevgime yağan
dolduğunda çatırdayan kalbim uçurum yarıklarıyla
dilim dilim kesilmekte gözbebeklerim
sarkarak toza bulanan
işte o zaman
ışığına dolanıp düşlerinin göğsüne yatardım

Çekildi hayatıma yavaş yavaş bir inilti, soyundu zaman, ne saatler
sağ kaldı ne gece şarapnelsiz, herkes yaralıydı. Sevgisiz geçen
öyküyü yakmaya bile değmez, arzu çıkmazı aryılıklar fotoğraflarda
kirlenir de bir türlü asıl rengi aşkın hüzünden görünmezdi.
Tükendi ellerimde işçiliğimin alın teri. Dul kaldı, yamasında kan
izi bakımsız bir yaşam çeşnisi.

Dağılacağız yıldızlara bir bir
Sarı ışıkları evlere bırakıp
Sen ve ben
Ardımıza bakmadan artık

Kanserli bölgeyi alacak çünkü

Yüreklice bir akşam çıkardı
Titrek güneşten
Yepyeni bir kentin soluğuyla

Sığ umutların yarattığı çocuklar
Ve lekeli camlarda kan