K/Öleyim... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Sen...düştün yadıma
Geçenlerde resimleri karıştırırken
Yine...
Hanım yetişti feryadıma
Sensizliği kendimi alıştırırken
....................................................................

Neydi...o bakışların
Evvelden mi tanışırdık ne...
'Gel yavrum' diye seslendikçe
'Banane...banane' diye
Uydurmuştum bir bahane
Sen...
Nüfus cüzdanımı aldın
Ellerimi tuttun
Dişlerimi inceledin
Sonra...tebessümle
'Bundan iyi bir öğrenci olur' dedin
Ama...
Nerden bildiğini hiç söylemedin
Biliyormusun öğretmenim
Artık ben herşeyi öğrendim
........................................................................

Bilmeye yönelik
Heyecenım senle başladı
Sen ki...
Eni boyu olmayan
Uçsuz bucaksız bir kütüphaneydin
Bazen sırçalı köşk
Bazen Saray
Bazen çok basamaklı
Bazende tek katlı bir haneydin
Bütün hallerin bir yana
Sen...
Yalın halinle çok şahaneydin
........................................................................

Hergün...
Aynaya bakmadan gelirdim
Sende görmek isterdim kendimi
Sende düzeltmek
Sana benzemek
Sana bezenmek
Bir gün olsun demedinki
' Yeter artık bu halin ne demek'
Çok emek verdin... çok emek...
Kadir kıymet bilmek gerek
.........................................................................

Sorumluluk...
En çok sana yakışıyordu
Başkasında...
Bu kadar güzel duramazdı
Bir sürü afacan
Yanında veliler
İdare, müfettiş, teftiş
Çarşıda, pazarda alışveriş
Hanımlar beylere, beyler hanımlara
Ha... bu arada çocuklara yetiş
Temizlik, yemek, bulaşık, çamaşır
Tadilat, tamirat son sürat...iş...iş...iş
Vallahi...
Kimse bu hayata sizin kadar
Ayak uyduramaz
Uydurmayı bırak, ayakta duramaz
........................................................................

Sevgi...
Sende şekillenir
Dantel, dantel gönüllere nakşedilir
Senin sevginle Nakkaşa gidilir
O küçücük yüreğindeki
Kocaman Nakkaşı kimbilir
Bilse idim...
Seni hiç üzermiydim
Bilse idim...
Şimdi 'Eyvah' dermiydim
Hayır...
Zamanı geçmedi henüz
Seni anmanın
Zamanı geçmedi sana dayanmanın
Zamanı geçmedi sana yanmanın
................................................................................

Artık...
Resimlerin sonuncusundayız
Hüzüne boğulurken ev halkı
Önce hanım...
Sonra çocuklar yanımdan kalktı
Son resmindeki bir çift göz
Bana baktı...
Gözlerini son kez kapattı
Yine...
Hatıralarımla beni başbaşa bıraktı
.............................................................................

Bir harf öğrettin bana
Kırk yıl sana köleyim
Kırk değil, kırkbin defa
Uğruna ben öleyim