Kelimenin tam anlamıyla
Kendimi şanslı hissediyorum
Kim olduğum umurumda mı?
Kim ne derse desin diyorum
Kullanılan bütün sıfatları
Kalbimin içinde gömüyorum
Kirli düşüncelerden arındım
Kendimi insanlıkta insanca
Korkulan tüm hayatlarda
Kuş gibi özgür hissettim
Kara günler elbet vardı
Kimilerinin kader dediği
Kalbimdeki güzelliklerle
Küçük parçalara ayırdığım
Kirli çöp sepetine attığım
Karanlıktan bana ne ki?
Kalbimde aydınlık varsa
Kendimi özgür buluyorsam
Kendimle hür ve barışıksam
Kalabalıklarda yalnız değilsem
Kalabalıklaşıyorsam inançla
Karanlık değil mi ki yalnızlık
Karabasan gibi ömrüme çöken
Karabasanları hidayetle çözdüm
Kalbimle tasdik ettim inancımı
Kimilerinin gericilik dedikleri
Kalbimi aydınlatan ışığa koştum
Kendilerini aydınlıkta sananlara
Kesin bir inatla aydınlığa koştum
Kırlardaki çiçekler kadar temiz
Kokuların en güzeli kadar hoş
Kıyamadığım sevgi var içimde
Kinlerden arınmış insanca
Küslükleri kaldırdım rafa
Kal gitme dediğim insanlığa
Katiller ortalıkta cirit atsa da
Kıysalar da insanlığın canına
Karabasan silahlarıyla ortalıkta
Kara günler yağdırsalar da insana
Kalbim umut dolu geleceklere
Kendisiyle barışık olan insanlarla
Kor gibi yakıyor beni inancım
Kopup gelen aydınlığı gözlerken
Karanlıkların ta kökünü dinamitlerken
Kaç kişi var ki? İyi olanlara inat kötülükte
Korkutmalarıyla çoğalıyorlar sadece
Kılıç olup çıksa inancımız karşılarına
Kaçacak yer aramazlar mı dünyada?
Karanlık biliniz ki ey insanlar
Korkular yaşattığı zamanlar
Kader olup çıkarlar karşımıza
Kararttıkları hayatlarımıza
Kendimize geldiğimiz gün iyiler
Kalmaz onlar emin olup hayatta
Kafan, aklın, beyninle düşünsen
Kolunla, elinle, ayağınla engelsen
Kendi geleceğine benim dersen
Karanlığın aydınlık olur bir bilsen
Kıymetlidir emeğin insanlık yolunda
Kıymetsizdir bencillik aydınlıklarda
Kalma kendi kendine, gel kendine
Kalbinden bir ses yükselt sevginle
Kaybolan yıllar gitti, ne kaldı geride?
Karanlık bitecek gel aydınlık ileride
Küçücük bir ışık bile olsan hayatta
Kibrit kibrit insanlık ateşi tutuştursa
Kıpırdasa gönlünde aydınlık inançla
Kara, deniz, hava bütün yeryüzünde
Korkunç bir inkılâp başlar adımınla
Küçülen hayatın büyür inkılâpla
Kararan günlerin aydınlanır inançla
Kulakların duyuyor mu Tanrı’yı?
“Kul olma kula” diyor bak hatırla
Kulluk olur diyor sadece Tanrı’ya
Kulluğu bırak sahtekâr tanrıcıklara
Karanlık bitecek Tanrı’ya inancında
Karanlık dönecek hidayet aydınlığına
Kulaklarını sağır eyleme
Körlüğü sürme gözlerine
Kilit vurma sakın diline
Kalbini de asla mühürleme
Kuran çağırıyor seni biline
Kutlu özgürlükler eylemine
Kula kullukları ret etmeye
27.09.2006 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 28.9.2006 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ZORUNLU BİR AÇIKLAMA: Kula kul olma... Çalışmam altına yorum yazan değerli arkadaşım ve dostum Mehmet Özer2, çalışmam için, çok güzel bir tasavvuf şiiri diyor. Ancak benim yaptığım çalışmamın tasavvufla bir ilgisi yoktur. Tasavvufta Kul ile Allah arasında sürekli şeyhler vardır. Mürit, kendi başına asla Allah'a yaklaşamaz. Benim yaptığım çalışma da ise, kula kul olma, direkt Allah'a yaklaş, onu dinle mesajı içermekterir. Onun için dikkat ederseniz, özellikle dinimizi ilgilendiren hiç bir çalışmamda, Kur'andan örnekler verilirken, özenle kişilerden örnekler verilmemiştir. Ve her çalışmam insanları direkt kur'anla karşı karşıya getirip, insanın kur'anla kendini eğitme, kur'anı anlama ve Allah'a inanıyorsa, araya hiç kimseyi katmadan kendi aklı ve muhakemesiyle ayetlerle düşüncelerine yol vermesidir. Tabi ki, her akıl başka akıllardan istifade ederse en olgun akıl prensibinden giderek, başka insanların, bilginlerin, alimlerin görüşlerinin de bilinmesi ve okunmasını öneririm. Ancak, onların görüşlerini öğrenirken, kurandaki açık hükümleri terk ederek, ayetlerin gösterdiği yoldan uzaklaşarak, kişilerin görüşlerini kabul etme olmadığı müddetçe. Zira, bir insan Allah'ın her hangi bir konuda ayetleriyle bildirdiği bir bilgi ve görüş varken, ona rağmen insanların görüşlerine uyarsa, Allah'a saygısızlık etmiş olur.
Allah varsa,elbet var-elbet peygamber olacak,
Peygamber varsa-elbet suhuf veya kitap olacak- bunlar varsa elbet hesap günü yani zincirleme ahiret,haşir neşir,cennet ,cehennem imanın altı esası bir bütündür.Kusura bakmayın hikayeyi biraz açtım hakkını helal et.saygılar sunarım.
Ardıç kuşu
TÜM YORUMLAR (17)