Bir Park ki çay demlenmiş, içersin keklik kanı,
Efkâr dağıtıyorsun, herkesin ister canı…
Eyvah üç beş maganda, cisim fırlatıyorlar,
Parkıma nazar değdi, kim bu soytarılar?
Anladım bu kargaşa, utanmaya başladım,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta