Bir başka pusluydu nedense Alp Dağları,
Beyaz kefen gibiydi üzerinde karları.
Altın saçlı Julie anne ağlıyordu
Kararmış dünyası efkârlar bağlıyordu
Ve teselli bekliyordu tabiattan, güneşten
Vivian yoktu Julie’nin oğulcuğu
Torino yanıyor, Verona ağlıyordu
Gece ölüyordu Blue Street’da
Tüm ölümler erken midir? Bilinmez
Sekizinde kimse toprakları istemez
Ölümde hayatın parçasıydı yazık ki
Julie Vivian’sız kâinatta yürümez
Roma yanıyor, Milano ağlıyordu
Yaşam bitiyordu Blue Street’da
Alp Dağlarında yıldızlar sönecek birazdan
Ve sabah olacak İtalya’da halk için
Solgun yüzünde Jülie’nin intihar hesapları
Vatikan’da çanlar çalacak Vivian için
Floransa yanıyor, Livorno ağlıyordu
Islaktı kaldırımlar Blue Street’da
Venedik’te gece limanlar ağlamış
Buket buket hüzünler mezarlığı kaplamış
Çabucak tasarlamış intiharı, Jülie anne
Koşmakmış niyeti Vivian’a kavuşmakmış.
Empoli yanıyor, Palermo ağlıyordu
Kapalıydı her yer Blue Street’da
Yine Alp Dağları puslanıp ağlayacak
Sırtını yorgan gibi kar ile kaplayacak
Bir aile maziye karışacak Blue Street’da
Julie Vivian’a gidip kavuşacak
Bir zamanlar Blue Street’da Julie anne diye biri yaşardı
O ağladı mı şüphesiz tüm İtalya ağlardı.
07.04.2001
Davut Ziya ÜzelKayıt Tarihi : 14.5.2008 09:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok sevilen İtalyan bir annenin, oğlunun ölüm acısına dayanamayıp intihara sürüklenmesi sonucu tüm İtalya'nın yasa bürünmesi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!