Judah's To The Sky Rise

Sert sabahın teri akar beyazlığına,
Romeo juliet yaşmakta, baharın tortusunda.
Bu yara, çağırır göç eden kuşların tizlerini,
Yarılmaktan öğrenir yeniden doğmayı.
Yağmurun boynu bükük dokunuşları kadar yalnızdır.
Ama içinde bir güneş kavrulur:
Her damla bir kenti uyandırır usulca.

Sabah, keskin bir bıçağın sesiyle örer ağazını,
Marşlar akar bir halkın damarlarına.
Kafam bir çığ gibi düşerken eski dağlara,
Vurur meydanlara köklerimle;
Bütün yumruklar, bütün kırılmalar orada.

Ay, çatlatır çarmıhta volkanı.
Aşk, kavganın içinde örer kendini;
Yükseklerde dalgalanır halkın soluğu,
Çarpan yürekler, dik başlı haykırışlar:
Gökyüzü buradan öğrenir alazı.

Kent, her köşesinde cinayet haberleri saklar,
Köylünün, pervazları asırlarca abdalara dönüşür.
Genzimde yanar son akşam yemeğinin tuzu,
Aşk kesik ağızdır,
Kan ve umut damlatan.
Hangi gece dokunsa kırılmış bedenlere,
Hangi ıssızlık dolsa damarlarına,
Ben karanlığın içinden çıkardığım bir sancıyla,
Kanatlı kavgalar büyütürüm.
Ne hükümdarlar, ne babiller umurumda,
Benim zaferim kalabalıklardır,
Benim destanım, yılların alnına yazılmıştır.

Sabah, paslı bir baltayla yontar,
Kalabalıkların şarkısını.
Bayraklarla asılır başım,
Her dalga yeni sabra sürükler beni,
Yumruğumda sıkılıp kalan öfkelerin,
Yüreklerde taze başlayan haykırışların olduğu yere.

Sarı saçlı mahşer deviniminde,
Ellerim kavrar yukarılara uzanan sevgiyi,
Yüreğimde taşırım bayrakların sönmeyen alevini.
Yıllardır çağlayan halklar geçer yamacımdan,
Yıllardır paslı zincirler çepeçevre dolanır boynuma,
Ama direnmek benim yeminimdir.

Haydi! çağırın durdurun imbatlarla,
Ağır, vurucu yumruğun, gizli evrimlerinde,
Bu çarpan avazda gözyaşlarını kenara bırak.
Yılgınca, üstüme atılan ağırlıklar,
Ölüme niyetli kölelerin bahçelerinde.
Kaldırın yüreğinizi yüksek ilahlara,
Vurun naralarınızı idamlık duvarlara.
Bir ışıltı doğsun yüzünden ve sevdiğim,
Pilatus'un ihanetiyle, kendi aksimi uyandır.