Jeanne D'arc Şiiri - Abdullah Tekmen

Tıpkı bir çiçek gibi, henüz on ikisinde
Çok dindar olan bir köylü kızıydı.
On altı yaşının ilkbaharında
Ülkesini kurtakmak istedi düşmanlardan,
Kurtardı da...
Ama onu çekemeyen
Hain papaz Cauchon'un yüzünden
Adaleti yanıltarak
Haksız yere
Diri diri yakarak idam etmek
Kararı verldi.
Yakılma, 30 Mayıs 1431 de
Roven'in pazar yerinde uygulandı.

Acımasız cayır cayır yaktılar
Karşısına geçip sığır gibi baktılar.
Kızgın, korkunç dilli alevler
Yakarken o güzel bedenini
Tanrı'sına durmadan dualar ediyordu.

Aslında onu yakan kızgın ateş değildi
Haksızlığın ateşten çıkana iğrenç diliydi.
Suçsuzdu, temizdi, haksız yere yanıyodu,
Her yönden umarsız kalmıştı,
Bir haç istedi.
İnaçsız kalabalıktan bir ınançlı asker
İki değnekten, haç yapıp verdi ona.
Güzelliği, gençliği yanarak kavrulurken
Yağı nasıl eriyip akıyorsa toprağa
Öylece eriyordu.
Yalnız sarsılmaz inancı kaya gibi duruyordu.
Tıpkı kendisi gibi yanmakta olan haçtan
Serinlik duyuyordu.
İnanç dolu yüreği yanmamıştı ateşten
küllerin arasından sapa sağlam buldular.
Küllerini Seine nehrine
Savurdu inançsızlar.
Ruhu gibi külleri uçmuştu bulutlara.

Ne var ki, yıllar sonra
Adalet gerçekleşti,
Suçsuzluğu kanıtlandı.

O, ta baştan suçsuzdu
Kurtarmıştı ülkesini düşmandan.
Her şeyden önce yaşamak
Onun hakkıydı.

Kurtarıcılarını
yakanlar utansın.