Jale Kozkaman Şiirleri - Şair Jale Kozkaman

Sıkıldım varlığından eminken
Yokluğunla yaşamaktan.
Sağla yerken sol elle yemeye
Mecbur etmenden sevgiyi
Beceremiyorum başka türlü sevmeyi
Çocuklar gibi her coşkumu paylaşmayı istiyorum.

Mavi dalgaların sesini duyup,
Sevgilin sanıp sarıldın mı?
Ağaçlardaki yeşili görüp,
Cennet diye aldandın mı?
Yağmur altında ıslanırken
Yokluğunda ağladın mı?

Kalbimdeki yaralar iyileşmiyor
Ağrılarım dinmiyor
Düşüncelerim bitmiyor
Ben ateş oldum sen su

Dindir artık şu derdimi

Başım dumanlı düşüncelerim sisli
Yolumu kaybetmiş dervişim ben
Gözlerim nemli,gönlüm kederli
Sevgiye susamış kardelenim ben.

Kılıçtan keskindir sözlerin

Yaşadıklarının tesadüf olduğunu düşünüyorsan fena halde yanılıyorsun.Herşey mükemmel şekilde planlanmıştır söyleyeceğin sözler bile.Ferdi iradeni kullandığında değişir plan ve başka bir plan devreye alınır.Külli iradeyle bütünleştirmektir amaç.Tüm olasılıklar hesaplanmıştır.Tek çıkış yolu akıl,vicdan ve şuurla hareket etmektir.Yaşadığın gerçeklikteki sıkıntıların değişime gösterdiğin dirençlerin yüzünden...

Yazı tura gibiyiz biz
İki farklı yüz
İki farklı anlatım
Havaya atarsın
Hangisi gelirse
Arkada kalan hep küs

Hissettiklerimi yaşayamadan geçiyor
Bir asırlık ömrüm
Her saatte duygu yüklü bu kalp
Her dakika kinle taşlaşıyor.
Oysa onlar farkında değil...
Artık bayatladı eskide kalan hatıralarım

Sen eşim
Anam,babam,kardeşim
Sen kader arkadaşım
Bir mısraya sığmayan
Şiir gibi yaşayan
Her dizede kafiyesi olan

Yıllar sonra eski sevgililer karşılaşır.
Kadın görmemezlikten gelince dayanamayıp peşinden seslenir:

- Erkek: "Beni tanımadınmı? "
- Kadın: "Kusura bakmayın çok ciddi bir kaza geçirdim.Sizi tanıyamadım "
- Erkek: Çok üzülür ama gene de sormadan yapamaz " Kaza nasıl oldu? "

Garip, bir aşkı yeniden tanımak.
İndiğin merdivenlerin sonunda
Geriye dönüp bakmak gibi.
Yine de güzel telaşları hatırlamak.

Kırılmıştım kendime