Jale Ateş Şiirleri - Şair Jale Ateş

(Yıldızlar geceden kopmaz canım
Her yıldız sensen eğer)

Yarım kalmış bir mektubun
Ağıtı martıların hüzünleri
Enkazların ardı sıra bakan ıslak bir kent

Kaçarsan
Bezginliktir sonu aşkımızın
Sonsuzluğun gücü
Gel etme savur güneşlerini boşluğa
Evren kadar sonsuzsun sen
Venüs de bizden yana canım

İç çekmeler sularını akıtmadan hüznüme
Kavgaya hazır boyacı çocuklarının
sandıklarında çekingen özlemler
Yüklü sandallarımız
Balıkçı ağlarına takılan iklimlerin vurgunuyla
Tenimde tuz kokusu

Hasadını almış boynu bükük sevdaların kaçamak yaramazı
Kül rengi akşamları toplarken usumun bir kenarına
Bedenime yağmur ol
Temizle karanlığı

Sevdama güller serpiştir
Öp dudaklarından yalnızlığımızın
Uzun yıllar gibi
Saçlarını arşınla biriktirdiğimiz öykülerin
Kalmasın ellerin ellerime soğuk
Kalmasın ömür sensizse eğer

Herkesten gizli bir yanın vardı bende
Yollardı eskiye bağlayan
Aynı yollardı eskiyi benden alan
Duvarlarımızı yıktık
Birşeylerdi birbirimizin olan
Benim yüzümün rengi

Bazen kaçmak istediğin kör kuyunun içinden bir filmin ortasına düşersin. Göz yaşlarının aktığı istikamet aynıdır aslında. Ne filmin en acıklı yerindesin ne de yüzündeki tebessümde. Aslında hayatın tam ortasındasın. Bazen direnip direnipte gücünün kırıldığını hissettiğin anlarda eskilerden kalma bir anıdır ayakta tutan insanı ya da zamana tekrar döndüğünde bir 'annedir'büzüşmüş dudaklardan çıkan. Yaşamak sebebidir işte bütün neden. Düşünüyorum da böyledir diyorum işte. Akreple yelkovan ilişkisidir yaşadığımız bu koşuşturmaca. Bir şeyler önceden yola çıkmış gider de biz yakalamaya çalışırız gidenleri, kayıp ettiklerimizi, kazanacaklarımızı. Gidenler geleceğin paydası olsun da biz kazanacaklarımızı sıralayalım nazar boncuklarının yanına. Direnipte gücümüzün kırıldığı anlarda ceplerine bak sevgilim. Zulanda bir nazar boncuğu.

Gittin
Sensizliği kundaklayıp geceme
Gidişin, çığlığımdaki en tiz ses
sigaramın dumanını sünger gibi çekerken ciğerime
Farklı kentlerin sakladığıydı soluduğumuz hava
Ama bu dünya zaten bizim değil miydi

Ölmek ve yaşamak gibi
Bir denklem pratiğindeyiz
Kimi yalnızlıklar yaşanıyorken kalabalıklarda
Yaşıyorken doyumsuzluğunu aşkın,
Ölümün ensemizdeki acısını
Ceninlerin varoluşunu ya da yok edilişini

Bedenimi çevreleyen kuşatmalar
İnlerken geceleri, yorulmalıydı
sevdanın dehlizlerinden geçerken
ki muammalı kahramanlıklardı yalnızlığa adını veren

Beyaz bayrakları çiğneyerek