İzmit! ! ! Şiiri - Hüsnü Avcı

İzmit !
Bu kent insanlara kendi yalnızlığını katar biraz,
Örneğin bu kentte büyümüş zengin olmuş insanlara bir bak!
Çokturlar aslında fakat göremezsin bir arada,
Bir araya getiremez O/nları en prestijli kurum ve kuruluşlar
Hatta en güçlü iktidarlar..!
Bu kentin onu kullanarak ona vefa göstermeyen insanlar/a lanetidir bu !
Çok zengindir bu kent
Önüne fırsatlar sunar... aslında sadece sınar !
Vefanı ve bu kente olan sevdanı sınar,
Büyüdüğünü zengin olduğunu,
Herşeye sahip olduğunu zannedersin,
Fakat bir gün gelir aslında yalnızlığından...
Başka zenginliğinin olmadığını fark edersin,
Tıpkı benim sende büyüdüğümü zannedip,
Aslında hayattan yalnızlığımı çaldığım gibi!
Fakat onlar/ile aramda bir fak var benim,
Onların vardı geldikleri bir yer ve gidebilecekleri yerler !
Tıpkı senin gideceğin yerler ve gittiğin bir yer olduğu gibi,
Tıpkı bu kenti yalnızlığına terk edenler gibi...
Şimdi ben İzmit gibi kalabalık ama sahipsiz ve yalnız !
Yinede inadına ayakta inadına hayatta !