Bir arkadaşımla birlikte güzel İzmir'imin yüzüncü yıl kutlamaları için Aliağa 'ya kadar gidişimizi "TIMARHANEDEN İNSAN MANZARALARI" başlığı altında daha önce anlatmış ve altına da devam edecek yazmıştım.
Aliağa'da otobüsten indik, izbanla devam edeceğiz. Aslında direk giden minibüsler de var da, artık atmışbeş yaşımızı doldurduğumuz için ücretsiz tarifeden faydalanmak istedik. Madem ki böyle bir yasal hakkımız var ve hayat çok pahalı, bu yasal haktan neden faydalanmayalım ki diye düşündük haklı olarak.
Gel gelelim, izbana inip çıkmak mesele...her durağa asansör veya yürüyen merdiven yapılmamış. Bizden daha yaşlı ve kilolu insanların, eşyası çok olanların işi pek zor. Madem ki böyle bir hizmet veriliyor, bunların da düşünülmesi gerekirdi bana göre.
Yirmi dakika bekledikten sonra izban geldi. Daha inecek olanları beklemeden girip de yer kapmak için neredeyse birbirini ezecek insanlar. Artık kimsenin kimseye saygısı kalmamış, çok bencil bir toplum olmuşuz gerçekten. Gençlerin yaşlılara yer vermesi falan mazide kalmış artık. Ellerinde birer telefon, kulaklarında da kulaklık, kimsenin yüzüne bakmıyor gençlerin çoğu. Ben, hatanın onlarda değil, eğitim sistemimizde olduğunu düşünüyorum. Eskiden ders harici bu tür konulara çok değinirdi öğretmenlerimiz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta