Hüzün hep vardı
Şehirden kaçıp giderken.
Yanarken şehir seninle birlikte
Olasılık kalmamıştı dönmeye dair,
Olsaydı yakmazdım onu da seni de…
Hüzün hep vardı
En güzel gözlerle gülerken
Yanında yörende,
En sevindiğin hariç en üzüldüğünde
Yüksel hep vardı
Çekip gittiğinde de…
Hüzün hep vardı
En sevilen yağmur yağarken bile,
Islanabilirdik
Belki demeyeceğim
Ama keşkeler değil mi
Acının ve
En çok hüznün sebebi
Son otobüse dek
Bekledim gelişini
Özetiydi sanki yaşantımın
Sen hep gittin
Şehir hep yandı
Hep şehir yandı
4 Kasım 2000
İzmir
Yüksel Kasım
Yüksel KasımKayıt Tarihi : 31.1.2006 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!