İzmir Şiiri - Gökay Yaşar Üzümcü

Sakız adasında kök biram, küllükte çok beklemiş sigaram,
Öbür yanda yakamoz, uykulu martılar, kolyos
Ay dede gülümsüyor çocuklara, ışık tutuyor Aşıklara
Zemin çim, alkolü devirmek, sarılarak yuvarlanmak için.
Mekanlar renk renk, fosforlu florasanlar ile yayılıyor ahenk.
Dün nasıl ise bu gün de öyle yakınlarda evi olan garsonlar.
Güller zorla tutuşturuluyor beylere,
Fallar adres sorar gibi ayaküstü bakılıyor.
Esen rüzgarda Bizans ezgileri, radyolar da bazen döneklik yapıyorlar.
Ağır ağır denize dizlerini çöküyor güneş,
Efe gibi diriliyor yeniden yayladan.
Nasılsa üç küsur milyon insan aynı oyunu oynuyor her sabah uyandığında.
Nasılsa yine ben, rol arkadaşın olarak sana Aşık oluyorum.