İzmaritçi Şiiri - Akın Korkmaz

Bilseniz nasıl da haşin bakar
Kaldırımda dolaşan çıplak çocuk
Gözleri fellik fellik izmarit arar
Yüzünde cinnet havası hâkim
Gecenin bir vakti etraf soğuk

Karnı aç, belki ölümüne susuz
Görünen o ki vız gelir ona açlık
Kan kırmızı gözleri uykusuz
Zavallı izmarit peşinde koşar
Dehşet sokağı alaca karanlık

Bizim ufaklık kurt kesilir ansızın
Bulunca tüten izmaritin izini
Sonra anasını ağlatır gri dumanın
Tıpkı bir cellat gibi içine çeker
İzmaritin elinden alıp son nefesi

Garibim çocukluğunu bilmemiş
Farkında bile değil insanlığın
Şiddeti görmüş, dayak yemiş
Sürülmüş o kapıdan bu kapıya
Evladı olmuş zorba sokakların

Her izmaritte aynı bakışı görürüm
Küçük çocuk yüzüme bakar nefretle
İçim tuhaf olur üzgün üzgün yürürüm
Söndürmek için üstüne bassam bile
İzmarit yanmaya devam eder içimde