İtalya Doksan Şiiri - Akın Korkmaz

Dün gibi hatırlarım
İzlediğim ilk dünya kupası
Siyah beyaz bir ekran
Ve büyülü İtalya doksan
İlk heyecan fırtınası

Siyah inci Pele’yi kaçırdım
O zamanlar yaşım tutmadı
Tanrı’nın elini de kaçırdım
Sanki penaltı kaçırır gibi
Maradona yakaladım seni
Seni gidi top cambazı

Bizim millet garibanı tutar
Ben de Kamerun’u tuttum
Roger Milla vardı o zamanlar
İhtiyar ama çok gol atar
Kamerun attıkça ben coştum

Filozof Lineker’i tanıdım
Sonunda Almanlar kazanır derdi
Doğruymuş, Maradona ile ağladım
Alman savaş tankını
Top da Alman’ı severdi

Altından kupaya kafayı taktım
Çocukça hesap tuttum
Yüz kilo sandım
Almanlar kaldırınca göğe
Küçük dilimi yuttum

İlki kadar olmasa da
Başka kupaları da izledim
Yarım yamalak kaldı aklımda
Sambacı çocuklar yok mu?
Brezilya en çok seni sevdim

Bir de Escobar’ım var
Kendi kalesine gol attı diye
Escobarım’ı vurdular
Yeşile kan bulandı
Kupa batsın yerin dibine

Kore’de bizim çocuklar
İlk ve son görüşümdü
Az kalsın kupa alacaklar
Nasip değilmiş demek
Yine de güzel bir düştü

Sonuncusu Brezilya
Ne beter kâbustu
Sana yedi atsın ya
Evinde şu Almanlar
Sambalar bile sustu