İzlerin Var Bende Hala

elimde bir kadeh yanaklarımda gözyaşları
suskunluğun meskeni olmuş bir meyhanedeyim
ağzımda senin adın karşımda kırık bir gramafon
çal diyorum çalmıyor, çal diyorum çalmıyor
ve dilime dolanmış bir kaç şarkı aynı adın gibi...

sensizim sırılsıklam ıslanmışım sokaklarda
eski bir evin önünde serenad yapıyorum ev boş
içim rahat yalnız ben ve senin hayalin var o ıssız sokakta
bir sanatçı edasıyla sana bakıp ağlıyorum
ve birden güneş doğuyor o karanlık sokağa aynı sen gibi

İstanbulun buram buram keder kokan sokaklarında
elimde boş bir bavulla yürüyorum uzayan giden yollarda
o gürültücü dolmuşlar bile küsmüş sensizliğe sesleri çıkmıyor
ki bana senin adın geçti diye sensizlik bile güzel geliyor
tıpkı seninle yaşamak gibi

ve bunca yıldan sonra bana acı gelen ne biliyor musun
o kadar çok sevdiğin birinin adını unutmak
yanlış anlama ben hiç unutabilir miyim seni
ama yaşlılık işte her yaşamın sonunu getirdiği gibi
şimdide benimkini av edinmiş kendine
ama bilki ölürken bile
elimde resmin ve gözlerimin önünde sen olacaksın