İzler Şiiri - Özcan Murat

Yağmurda damlaydım nehire akan
Sular ile aktım gölde dolaştım
Coşkun sel gibiydim bendini yıkan
Ben bir deniz oldum dosta ulaştım

Aşkın közü ile yandım derinden
Ciğerim dağlandı koptu yerinden.
Kavruldu bedenim aşkın elinden
Zulüme uğradım hasta dolaştım

Gerçekler hayaller hepsi birden
Yüklenir sırtına kaldırmaz yerden
Ölümü saklayan kırk yıllık kirden
Yıkadım cismini yasta dolaştım

Koynumda sakladım bir hayali ses
Söylenmiş her sözde kırıldı kafes
Göğsümü parçalıyor aldığım nefes
Puslu havalarda siste dolaştım

Doğru sözler yalanlara karıştı
Gece gündüz birbiriyle yarıştı
Dostlar düşman oldu küsler barıştı
Gerçeğe uyandım düşte dolaştım

Ben müebbet mahkûm hapishanende
Sönmeyen bir ateş yandı sinemde
Karanlık nemli soğuk hücremde
Kendimle barıştım hakka ulaştım

Kuru bir tebessüm mânâsız bakış
Düştüğüm girdaptan olmuyor çıkış
İzlerin zihnime işlerken nakış
Kahredip halime derde bulaştım