İnsanlara ne olmuş diye soruyorum kendime. Eskiden elinde filesiyle ya da ekmeği ve gazeteyi koltuğunun altına sıkıştırıp evine gelenleri düşündüm de ne güzel insanlardı. İnsanlara inanan,değer veren,gözlerinin taa içinde sevgi olan. Öfkelenseler de ağızlarından çıkacak olan söze dikkat ederlerdi. Bu gün öfkeli insanlar gördüm,tahammülsüzlüğün doruklarındaydılar. Hiç mi saygıları kalmadı insana insanlığa, bir başka insanın hakkını alan açıkgöz sayılır oldu. Oysa eskiden buna terbiyesizlik denilirdi. Herkesin giysileri aynıydı. Ayakkabılarına pençe yaptırırlardı. Yoksulluk vardı ancak henüz yürekler yoksullaşmamıştı. Şimdi fast food yaşar olduk insan ilişkilerimizi de aynı giysilerimiz gibi anlık görmeye başladık. Bu gün böyle insanları gördüğüm için üzüldüm çok üzüldüm. Saygı ne önemli şeymiş bir kez daha anladım. Bencilliğin, nalıncı keseri gibi sürekli kendine yontmanın çirkinliği yüzüme tokat gibi vurdu. Gözlerimi yumdum,görmek istemedim böylesi insanları ayrıldım oradan nefes alamadım,üstüme sineceğinden korktum bir an tüm bu çirkinliğin..
Zeliha BicerKayıt Tarihi : 5.4.2006 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğine sağlık bu konuya değindiğiniz için.
saygı ve sevgilerimle...
Ne güzel insanlar gördüm..
Bilinmezliklerin içinde insanların ruhu,
Ne Arif insanlar gördüm, bilinmezliklerde çırpınan
Gönlü ağlayan ama yüzü gülen,
Olmasını istemediği olaylarda
Olumsuz ilmekleri ilimleriyle dokuyan...
Tamahsız alın terini vicdanına sindiren,
Ellerini toprakta unutan
Mertliğiyle yücelen
Ne güzel insanlar gördüm.
Düşüncelerinin kuvvetiyle,
Namert insanları küçülten
Bakışlarının özgüveniyle
Tertemiz kişiliğini anlatan
Ne güzel insanlar gördüm.
Onurlu gibi görünüp te...
Yüreği onurdan çok uzak,
Varlığını değerli giysilerle örtmüş
Ama
Yalınlığının gerçeğinde
Ruhları zavallı insanlar gördüm.
Sevgili Zeliha ,ne güzel dile getirdin gündemi...
Yüreğin ve kalemin sağolsun
Nazan İzmirli
TÜM YORUMLAR (16)