Sen farkında olmadın,
çünkü yasal değildin.
Ben seni bir kanuna değil,
kalbimin sokağına yazdım.
Sen izinsiz yaşadın rüyalarımda,
ben ise uykularımı sana kiraladım.
Gözlerinin gölgesine sığındım,
ama adını anmaya bile cesaret edemedim.
Ben seni,
rüyada değil —
hayalin eşiğinde bile görsem,
yüreğim suçüstü yakalanırdı.
Şair olsam, dilim lal olurdu,
unutmak için seksen yıl yaşar,
seksen bir mısra yakardım.
Kalbimi durdursan bile,
ben yine sana —
kara sevdanın en dik sokağında,
adımı unutur, seni hatırlardım.
Aklım mı bulanır,
kalbim mi şaşar o vakit?
Bilmem...
Ama ben seni,
devlet kadar güçlü,
ve halk kadar çaresiz severdim.
Kayıt Tarihi : 6.11.2025 03:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çizgili pijamasının
beli sıkmıştı ki,
gevşek bir don lastiği ile değiştirip,
ayırmıştı gövdesini ikiye;
/kuzey,
güney,
savaş,
sıcak,
soğuk,
erkek,
kadın,
aşk/
dünya öyle kurallı ve tertipliydi ki,
yoktu tahammülü hiç dağınıklığa,
her şeyi planladı, kurguladı;
ölçtü/biçti/tarttı ve;
/denizlerin,
ülkelerin,
göğün,
toprağın,
aşkların,
insanların,
hayatın/
kenarlarına makine çekti
ve kesti sarkan iplikleri,
dünyanın öyle usta elleri vardı ki,
ve öyle güzel dikmişti ki
herkesin göğünü kendine;
/kimseye,
bir başkasının göğündeki
turnayı sevmek,
hakkını tanımıyordu…,
oysa meşk,
dudaklarındaki
esrarlı cigarayla,
özerkti dünyadan/
başına buyruk ihtilâl adımlarıyla,
yürüdü;
onun gök kubbesine,
ve ama evet,
dünyanın öyle usta elleri vardı ki,
ve öyle güzel dikmişti ki
herkesin göğünü kendine/
kimseye,
bir başkasının göğündeki
turnayı sevmek,
hakkını tanımıyordu…;
oysa mey,
dudaklarındaki
esrarlı cigarayla
özerkti dünyadan
ve başına buyruk ihtilâl adımlarıyla;
yürüdü,
onun gök kubbesine,
bir izmariti çiğner gibi,
bir leşi tepeler gibi,
bastı başına,
kutupları ve ekvatoruna kadar,
kirli postalarının izini bırakarak,
had bildirdi atmosferine,
ah;
Kafkas, aşk ben içimde yaşıyorum. Eğer ondan alırsam aşk kalmaz üstad....
TÜM YORUMLAR (4)