İzin Verelim Şiiri - Nimet Öner

İZİN VERELİM

Ver elini yüreğim bu gece,
Anı sandığının kapağını açalım
kırık tokası düşsün yere
eski koku yayılsın odaya.
İçinden,
unutuldu sandığımız bir gülüş çıksın.
bir fotoğrafın arkasına yazılmış
yarım bir tarih.
İzin verelim anılara
düzgün dizilmesinler,
üst üste biriksinler
Bazısı sevindirsin,
bazısı can yaksın
Anılar,
Can yakmadan hatıra olmaz.
Aynanın sırrına izin verelim
süslenmeden baksın bize.
Yüzümüzü değil,
geçtiğimiz yolları göstersin.
Göz altındaki yorgunluğu,
kaş arasındaki kararı.
Ayna yalan söylemesin bu gece
ayıp yok, kusur yok.
Sadece
buradasın desin.
Denizin dalgalarına izin verelim
kıyıya vursunlar,
geri çekilsinler,
yeniden gelsinler.
Deniz unutmaz yüreğim
affeder unutmaz
Dalgalar içimizden geçsin,
fazlalıkları alsın,
yerine tuz bıraksın.
Göğün mavisine izin verelim
üstümüze çöksün.
Başımızı kaldıralım,
küçülelim biraz.
Mavi,
her şeyi taşıyacak kadar geniştir.
Güneşe izin verelim
ısrarcı olsun.
Bulutları aralayıp
Gözlerimize değsin.
Güneş,
umut gibi
sormaz,
Aniden gelir.
Aya izin verelim
yarım kalsın,
tamamlanmak zorunda değil.
Geceyi aydınlatsın diye
tam olması gerekmez.
Ay,
eksik hâliyle öğretir.
Yıldızlara izin verelim
sayılmasınlar.
Her biri ayrı bir ihtimal olsun.
Birini tutalım,
bir dilek değil
bir niyet bırakalım altına.
Bu gece,
anı konuşuyor,
ayna dürüst,
deniz sabırlı,
gök geniş.
Ve biz yüreğim,
ilk kez hayatın içinde
kendimize bu kadar
yer açıyoruz.

Azra Nimet Öner