İzhar** Şiiri - Kaan Yıldız

İnsan hazan misali dökülür yaprak yaprak,
Sonbahar geldiğinde akıbet kara toprak!

Zaman rüzgâr gibidir eser, gül benzin solar.
Gençlik yel gibi geçer, saçlarına ak dolar.

Değince yanağına bahtın karanlık eli,
Dokunur tüm ruhuna hazanın soğuk yeli.

Akıbeti düşünmez dünyaya bel bağlayan.
Ölenden ibret almaz, arkasından ağlayan.

Ölüm sedasız çığlık, mezarlar sessiz feryat…
Unutturmasın bunu sana şu köhne hayat.

İnsanın malı mülkü dünyada değer kayda.
Ahirete varınca maldan mülkten ne fayda.

Dünya üç gün eğlence, nefis dipsiz bir kuyu;
Susuzluğu artırır… İçtikçe onun suyu!..

Neye bağlandı isen dünyada boş ver, bırak;
Her an seni çağırır, basıp geçtiğin toprak.

Bir gün sahne kapanır, perde kalkar aradan.
Elbet sorar hesabın, seni yoktan Yaradan.

Henüz fırsat var iken alıver önlemini,
Şeytan’a teslim etme ebedi âlemini!

Ahiretini satıp ticaret yaptım sanma;
Müflis tüccarlar gibi sonra bahtına yanma.

Yaşar iken öldür sen, tüm nefsi tüm benliği;
İşte o zaman seyret ruhundaki şenliği…

Kaan YILDIZ
(19.2.2020)