Izbelere ve Issizlara Şiiri - Seyfi Karaca

Şimdi bu vakit,
Lojmandan
Çıranın görmediği, karanlığın bilemediği pusulanın bulamadığı,
Kitapların yırtık sayfalarında eskiyip çürüyen
Kenar köşelere atılmış çığlıklar dolusu hiçlik boşluk ve darmadağın
Boşalmış suskunluğa kayıpları çok bir yığın dünya külüstürüyle
Sararmış solmuş zamana, yitiklere ve cümle ziyan zararına
Bir çıngısı olmalıydı buralarda bir yerde yokluğun
Sarkaçlara ve sarnıçlara bir hazin muhanet haceti , bir yanık kül yahut bir yankıdan arta kalan esim esim çırpınış
Yokuş başındaki dirisini terkeden sancıya
ve ölüsünü bekleyen sessizlikteki pusuya
Kaya dibindeki pırçalığa
Çorak bayırdaki kangal gülüne
Yahut hiç değise hoyrat yele, hozan bağ bahçelerdeki karşı ağçeye
Sarpa seyrandaki pusulasız izlere lal gözleyen yollara
Kendi kendini harcayıp bitiren inim inim insansız akçeye yoluum yolum yolunan sancılar sızısıyla
… sararmış solmuş izbe ve ıssızlara, hiç değilse

Ocak /24