Iz sürüyor Şiiri - Samira Samiraninsiiri

İZ SÜRÜYOR

Bir iz sürüyor içimde gecelerin sonundan,
adını unutan bir fısıltı.
Senden değil, sükûnetinden;
gözbebeklerinin kıyısına çarpıp dönen küçük bir dalga.

Bir iz sürüyor,
yolunu şaşırmış bir gölge gibi
sırtımızdan düşmeyen akşam.
Ne söylesek eksik, ne sussak yarım.
Kelimelerin arasından geçip
avuçlarıma ışık topladım;
ışık çoğaldıkça karanlık derinleşti.

Bir iz sürüyor,
tarçın rengi bir hatıra, yasemin kokulu.
Dudaklarının ucunda bekleyen
başlamaya cesaret edememiş cümle.
Söylenmedikçe büyüyen,
büyüdükçe bizi susturan müjde.

Bir iz sürüyor,
şehrin paslı köprülerinden
adımlarımıza yapışan yankı.
Göğe bakınca ağırlaşıp
yere inince hafifleyen bulut;
kalbimin haritasında çakan kırmızı nokta.

Bir iz sürüyor,
denizin ortasında değil,
kıyıya varamamış bir sandalın içinde.
Sen dolusun sensizliğinle,
ben boşum taşan sesinle.
Aradıkça bulunan, bulununca yeniden kaybolan
o ince çizgi.

Bir iz sürüyor,
adı olmayan bir vadide
aynı kuşun iki kanadı gibi
ayrı rüzgârlara tutunan bizden.
Belki bir gün suyu tersten okuruz,
taşın hafızası anlatır bizi.
O vakit anlarız:
kalan gidenin içinde değil,
dönemeyen bakışımızda gizli.