Hayatın vitrininden
gitmek alıyorum
paha biçilmez yaşantımdan
veda mı alıyorum omuzlarıma
Serinlik tadında şimdi günler
bu son şiir
yazmadım bir yere
yazılmayacakta
yüzünü çiziyorum boş tuvale
pastel renklerden bir gülüş
konduruyorum dudağının kenarına..
Ağırlaşıyor aciz bedenim
sen el sallama
gidişlerime,
yarım sigara paketim
çakmağım bile yok elinde
çetelesini tuttuğum dip notlarımda
bir bu şiir kalacak sana ardımdan
yüreğin hafifler belki
değdikçe bu şiire..
Gece üzerine üzeri ne çökünce
belki elin telefona gidecekte
defalarca
olmayan numaramı çeviremeyeceksin
kahretmesin bu seni
sen boşluğa konuş
olmadığım zamanlarda
ben duyarım bütün sağırlığımla..
İçine bağdaş kuran ayrılığım
incitmesin seni
tüm ettiğin sitemleri
unut gitsin
ben çoktan unuttum bile
bir sözünü defnedemedim içimden
bir sözün ölü gibi dudak aralarımda
buz kesiyor,
sen biliyorsun onu
söylemeyeceğim
unutturacağım kendime
ama sen unutma (...)
Kayıt Tarihi : 26.8.2005 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğe saplı bir sôz ya da kelime bu kadar ağır geliyor demek ki..
Ne ôldürebiliyor, ne de yaşatabliiyor onu içinde.
Üşümesi de bu yüzden olsa gerek .
Bir gün herkes gidiyor Kerem can.
Girmek zorunda kalıyor ..geride kalansa sadece acı bir hatıra ..
Eyvallah kelamına..
Sevgi ve saygı ile tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (3)