İz... Şiiri - Hatice Güzen

Bugün senin yürüdüğün yollarda yürüdüm,
taşları eski, sesi yorgun sokaklardan.
Kim bilir hangi eşikte durdun,
hangi kapıya dostluğunu bıraktın?
Hangi pencerede gözlerin,
bir yabancının bakışlarına çarptı?

Birden ılık bir rüzgâr esti,
evin yoktu ama ruhun oradaydı,
duvarların gölgesi hâlâ seni fısıldıyordu.
Uzun yolu adımladım,
bir sağa, bir sola bakarak,
ılık rüzgârın sürüklediği bir yaprak gibi.

Deniz bir tünelin ucu gibi görünüyordu,
ama gökyüzü beni takip ediyordu.
Derken sahile indim.
Dalgalar taşları okşuyordu,
arada bir sertçe,
arada bir usulca.
Aralarından sendeleyerek geçtim,
belki de senin düş kurduğun,
o tek taşı arayarak...

Hatice GÜZEN