Sessizlik denizinde yüzer dururduk hergün
Ben seni, belki sen de beni düşünürdün
Paylaşmazdık yalnızlığımızı kimseyle
Doğru insanı beklerdik büyük bir ümitke
Mevsimler geçer herşey değişirdi
Bir kavuşma inancı kalırdı ısıtan içimizi
Kimler geldi kimler geçti aramızdan
Sahilde şemsiyelerinin izidir sadece kalan
Kayıt Tarihi : 15.11.2020 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!